Is e òran a th ’ann an Julia Michaels’ “17” a tha stèidhichte air Julia a ’gabhail tlachd ann an gaol romansach eadar i fhèin agus a leannan. Agus tha am “bruadar” seo stèidhichte air a bhith “mar a bha iad (bha) 17”. Bha an aois deugaire sònraichte sin ann am beatha an t-seinneadair air a chomharrachadh le spòrs romansach agus dànachd a tha i gu ìre mhòr ag iarraidh ath-riochdachadh san latha an-diugh.
Mar sin le bhith a ’ciallachadh, tha na cùisean aig an romansa anns a bheil i an-dràsta, a tha i a’ toirt iomradh ann an sèist an òrain. Agus dè cuid de na cùisean sin? Tha iad a ’toirt a-steach lapan ann an conaltradh,“ oidhcheannan gun chadal ”agus“ sabaidean ”.
Ach, an àite sin bha na làithean air a bheil i a ’cuimhneachadh air an lìonadh le dlùth-cheangal milis, pàrtaidh agus deuchainn dhrogaichean, a bha a-rithist nan eòlasan a fhuair i toileachas. Agus tha e coltach gur e an aon neach ris an do dh ’fhiosraich i na làithean sin an aon fhear ris a bheil i an-dràsta an sàs agus i ag aithris na cuimhneachain sin bho shealladh còmhla, mar anns an dithis aca gan roinn còmhla. Agus is e an aon rud a tha i ag ionndrainn a ’mhòr-chuid bho na làithean sin chan e an reul-eòlas no an deoch-làidir ach an tachartasan inntinneach gun àireamh.
Mar sin gu sìmplidh, is e òran a th ’ann an“ 17 ”anns a bheil an seinneadair a’ caoidh nach eil an romansa le fear cudromach eile cho tlachdmhor ’s a bha e nuair a bha iad nan deugaire. Agus tha i a ’miannachadh gum faigh iad air ais cuid de spionnadh na h-òige sin, gu sònraichte ann an raon dlùth-cheangal.
Gu dearbh Monologue a-staigh Pàirt 2 (a tha Michaels ’3mh EP) a’ faighinn taic bho aon neach.